Beti galdetu izan diot nire buruari zergatik pairatzen dudan tratu txar psikologiko hau. Gutxitan aurkitu izan dut erantzun bat baina gauzak argi ditut orain.
"Ez da ni bitxia edo desberdina naizenik, ni besteak bezalakoa naiz, hazten ari den nerabe bat, ez naiz "estralurtar" bat irakurtzen dakidalako edo nire iritzia daukadalako". Hau da gelakideren batek irainduz gero pentsatu beharko genukeena, baina ez dugu horrela egiten. Zergatik? Traba egiten digun pertsonak mila aldiz errepikatu digulako ez garela ezer eta hau subkontzientean barneratu dugulako.
Bullying-a nozitzen duzunean lelokeri asko egiten dituzu; jateari utzi, gelan itxi eta negar egin, norbaiti laguntza eskatu beharrean eta duzun arazoei irtenbidea aurkitzen zaiatzen zara baina alperrik. Entzun dudanez, bullying-a pairatzen duten pertsona guztiek eskolaz aldatzen dute.
Erasotzen zaituen pertsona beti da bat, naiz eta zuk gelakide guztiak direla pentsatu. Gertatzen dena da erasotzaileak denak bere "menpe" dituela mehatxatu egiten baititu hitz egiten badizute jo egingo dietela esanez.
Zergatik jotzen dute Bullying-era? arrazoi asko egon daitezke; jeloskorkeriagatik, autoestima baxua daukalako eta berau indartzeagatik,etxean arazoak dituelako... Gauza da erasotzailea ere gaizki dagoela eta barruan daukan "min" hori biktimak ordaintzen duela.
Kasu hauetan, umea pixkat arraro ikusiz gero, egin daitekeen gauzarik onena berari galdetzea da ea zerbait gertatzen zaion, nahiz eta umeak egia aitortzea oso zaila izan, baina era batera edo bestera igarri egin behar zaio. Ume hauek psikologo batetara eraman behar dira eta eskolako irakasleekin hitz egin behar da arazoari irtenbide bat bilatzeko. Ikusi dudanagatik, ordea, ez dago zer eginik, biktima guztiak eskolaz aldatzen bukatzen baitute.
Argi dago gazte hau guztiz ukituta geratu dela sufritu dituen tratu txarrengatik, eskolatik aldatu behar izan du eta ikusten denez beste hainbat umek ere berdina egin behar izan du zoritxarrez.
No hay comentarios:
Publicar un comentario